-
mijzelf EREN…seizoen Zomer…10 jaar STAP
8-7-2009 tot 8-7-2019
10 jaar STAP
Jeetje de tijd vliegt…I know…maar dat het alweer 10 jaar geleden is dat ik naar de Kamer van Koophandel ging is best bizar. Toch herinner ik het me nog als de dag van gister. Mijn bijzondere, altijd voor mij vooruitkijkende directeur op de Kleine Kapitein in Bakel destijds, Huub Lambert, (helaas 3-3-2014 plots overleden) zei tegen me: Annemie, vanaf nu ga jij echt iets regelen hoor, je gaat niet langer meer al die ‘klussen’ zomaar erbij doen. Jij bent het waard dat je daarvoor gewoon betaald wordt…Dit waren woorden die me toen als bijna onmogelijk in de oren klonken. Ik vond het zo normaal om, telkens als er een inspirerende en uitdagende klus was op een andere school en Huub mij weer eens naar voren schoof met de woorden: Oh, maar ‘mijn’ IB-er die kan dat wel, die helpt jullie wel verder op weg, of die doet er tot de Carnaval nog wel ff een school bij, of als jullie een lezing willen over sociaal emotioneel leren en persoonlijk ontwikkelen dan weet ik wel iemand…en hoe fijn vond ik het dat hij mij echt ‘altijd’ ZAG in wie ik diep van binnen ‘ben’ en mij zóveel credits en vertrouwen gaf. Hij zag, eerder dan ik zelf, dat ik mijzelf best op zo’n 1e plek van het podium mocht zetten. Hij plaveide dat podium steeds voor mij, en daar is een zuiver zaadje geplant waar ik hem nog altijd diep dankbaar voor blijf…
elk jaar een koren-aar
Door Huub kwam ik dus op 8 juli 2009 bij de KvK binnengeschuifeld. Erg vaak voorbij gereden in Eindhoven, en zo’n plek word je pas ècht bewust als je er dan een keer gebruik van gaat maken. In de vijver lagen allemaal waterlelies, ontworpen door studenten TU, die bij voldoende zonne-energie open gingen. Op zich een mooie vergelijking met ieders persoonlijke ontwikkeling…ook JIJ en ik gaan pas volledig OPEN als we onszelf voldoende erkenning en waardering geven (zonne-energie) Ik had al een naam bedacht; ik wilde STAP gaan heten. Tijdens het proces van mijn echtscheiding kreeg ik namelijk van mijn zus een kaart met een enorm mooie afdruk van een voetje, een voet-stapje in mijn lievelingskleur paars…met daarbij de tekst: Lieve Annemie, ik hoop dat vanaf vandaag jouw voetstappen weer vol Liefde en Licht zullen zijn…dat raakte me zó en ik voelde dat ik juist daarom dat voetstapje wilde gebruiken om mijn eigen praktijk vorm te geven. ‘Mijn naam’ was dus helder. Ik werd een eenmansbedrijf na wat uitleg en adviezen van de KvK. Ik voelde me echt een hele pief, werd ingedeeld bij organisatie en adviesbureaus coaching en begeleiding in het onderwijs-veld. Dat maakte ook dat ik niet het idee had dat ik ‘het onderwijs uitging’, sterker nog; het voelde juist dat ik iets ‘anders’ aan het onderwijs, het leren (mn het leren van binnenuit) ging toevoegen. Na ondertekenen van de papieren kreeg ik een klein flesje wijn en een bosje bloemen, zo attent, zo passend bij mijn blije en ondernemende gevoel voor ‘mijn nieuwe s t a p’. Mijn nieuwe, eigen-wijze manifestatie…
elke reis begint met een eerste stap…
Ik was al een poos bezig met allerhande teksten voor op mijn website, en dat was geen simpele zaak want ik ben gewoon niet snel tevreden en het moest wel ècht kloppen bij wat ik BEN, wat ik te geven en aan te bieden had. Voordat ik alles van mijzelf van ‘binnen’ naar ‘buiten’ had gebracht was ik heel wat weken verder. Ik heb hulp gevraagd aan mijn vriendin, Marrèt van den Heuvel van PUUR in beeld, http://www.puurinbeeld.com Zij heeft voor mij mijn visite-kaartje en Logo ontworpen. Ze heeft enorm goed geluisterd tijdens ons gesprek door diep in te zoomen op wat ik als mijn missie zag en daarop heeft zij (wel met mijn behoefte om ‘het voetstapje’ erin te verwerken) een prachtig ontwerp gemaakt waar ik tot op de dag van vandaag nog helemaal blij van word. Twee weken na ons gesprek kwam ze het persoonlijk bezorgen en vertellen thuis, in mijn nieuw ingerichte kamer, ‘mijn eigen ruimte’ met een verhaal erbij over het hoe en waarom ze voor de diep-paarse kleur, lettertype en lay-out gekozen had, kippen-vel moment…
ziels-keuze…
van 2005-2012 was ik zowel op de Kleine Kapitein en daarna op OBS Brandevoort als Intern Begeleider aan het werk en deed ik ‘mijn praktijk’ (vanaf 2009) ernaast…het voelde vaak alsof ik op 2 paarden tegelijk zat en trok het paard aan de ene kant hard dan leed de andere kant daar onder of allebei…Dat voelde uiteindelijk niet echt kloppend voor mij. Mijn eigen persoonlijke ontwikkeling ging steeds stapvoets voorwaarts waarbij ik voelde om in 2012 voor 4 maanden naar Nepal te vertrekken om ervaring op te willen doen in een jongens monnikenklooster door daar Engelse les te willen gaan geven. Ik wilde in Nepal een poos wonen en werken in minimale omstandigheden, anders dan hier in Nederland. Dat verlangen was al heel lang bij mij en het moment was daar dat ik er ruimte voor wilde vrijmaken. Deze diepe ervaringen hebben mij ontzettend veel gebracht. http://www.stichtingveldwerk.nl In het vliegtuig terug naar huis voelde ik dat ik diep van binnen een keuze had gemaakt: vanaf nu wil ik alleen nog mijn hart volgen en ik wil al mijn Liefde en Aandacht binnen mijn praktijk geven. Daar beleefde ik vaak echt ziels-contact en was ik dicht bij mezelf en de ander waardoor er vaak bijzondere beweging en beleving kwam. Ik wilde diep trouw blijven aan mijn innerlijke wijsheid en dat betekende dus een ontslagbrief schrijven in april 2013, die ik huilend in de brievenbus deed (na 33 jaar onderwijs) maar met een enorm gevoel van kloppendheid en ik voelde ook dat er een enorme ruimte vrij kwam. Ruimte om meZELF te manifesteren…te mogen zijn en uit te dragen dat wat ik ten diepste ben, en dat vooral in een vorm die ik zelf kon bepalen. Hoe heerlijk is dat! Er rolden allerlei ideetjes uit mijn zijn, ook ideetjes die het levenslicht niet zagen en andere die juist precies ‘dat wat nodig’ bleek te zijn. Ook ideetjes (2015-2017 oa in de kapel een ‘STAP ‘ns binnen’ ruimte maken waar i e d e r e e n z’n verhaal mocht doen, was op dat moment niet ‘dat wat nodig was’, niet de kloppende mix van dynamieken) waar ik veel waarde aan hechtte en toch voelde dat er geen stroming kwam, een proces waar ik enorm veel van heb geleerd. Van alle stappen weet ik dat ik kan leren, in elk moment…
samen op pad
2013-2019 Vanaf dit jaar ben ik mezelf blijven ontwikkelen, vooral vanuit de Natuur waar ik mezelf onderdeel van zie en me diep verbonden mee voel, raakte ik meer en meer met de seizoenen verweven. Van Joke de Wilde http://www.smaragd-coaching.nl mocht ik meer kennis en inzicht opdoen over de Natuur in relatie met onze innerlijke processen. Zij werkt en leerde me de BLOEI-methode en de Natuur als kompas in te zetten. Die diepere bewustwording mondde uit in het willen mogelijk maken van Spirit-wandelingen, samen met een groep mensen in Stilte wandelen en de Natuur als spiegel te willen lezen voor vernieuwde inzichten. Het samen delen werd helen…Het ZOMER-seizoen staat, als je kijkt naar je hele leven, voor dat je op je mooist bent, dat je ‘in volle bloei’ staat, zo voelt dat op dit moment voor mij. Vandaar dat de titel ook is: Mijzelf EREN, iets wat ik ook bij Joke heb mogen voelen en ervaren en waarbij het ondersteunen daarvan met behulp van een ritueel, heel heel belangrijk is om je diepste verbondenheid met moeder Aarde te laten voelen. Een bewustwordings-moment om diep-dankbaar voor te zijn…het is wennen, dat eren… ik deed mijn manifestatie vaak af met, ach, wat stelt het eigenlijk voor. Inmiddels voel ik dat het heel wat voorstelt, het is datgene wat ik BEN, het is dàt waar ik voor STA en wat ik te GEVEN heb, dàt waarvoor ik hier op Aarde ben en waar mijn diepste passie, bewuste en diepe verbindingen creëren, ligt…
In 2016 kwam ik toch in een soort crisis terecht, een periode waarin ik zelf ook hulp wilde van iemand die eens een poos met mij meeliep. Dat maakte dat ik veel nieuwe ontdekkingen deed over mijzelf, ik mocht met hernieuwde ogen mijzelf vanuit HSP-perspectief, weer eens gaan beschouwen. In de jaren die volgden heb ik ook vooral veel willen leren van webinars, lezingen, en gesprekken en dagen sparren/delen met collega-coaches in allerlei richtingen en belevings-ervaringen. Ik wilde ook nog leren van wetenschappelijke kennis en ervaring van anderen m.n.rondom Hoogsensiviteit http://www.gavemensen.nl en oude Natuur-wijsheden. Ik lees veel, mn de wijsheden van Thich Nath Hahn, een Vietnamese monnik die ik heel trouw volg. Ook verdiepende yoga bij Madeleine van den Hoek http://www.ayurvedaenmeer.nl Het zelf veel in de Natuur zijn en healings vormen mijn bewustwording in zijn, keer op keer. Deze steeds verdiepende bewustwording komt mijzelf en natuurlijk ook de mensen waarmee ik mag werken ten goede. Het meest geniet ik eigenlijk wel van de IK-ben-IK trainingen. Elke woensdagmiddag is er een klein groepje kinderen waarmee ik werk en waarmee ik op het einde van hun proces ALTIJD afsluit samen met Judith Penninx. Ik heb al zoveel van haar mogen leren en ontvangen en dat is met de kinderen net zo. Ik heb een paar dagen geleden ook bij haar een afscheid-cermonie bij mogen wonen in haar yurt. Het was zo magisch mooi om te voelen en ervaren dat er ‘voorbij de woorden’ zoveel moois voelbaar is wat ons allen EEN doet voelen en in verbinding met elkaar brengt…Ben erg dankbaar dat ik Judith al op Brandevoort heb leren kennen, er was meteen een ‘vonk’ voelbaar tussen ons, en die is en zal altijd blijven bestaan! http://www.natuurlijkeflow.nl
met dank aan Ama
Dus ja, ik eer mijzelf, vandaag op maandag 8-7-2019 met een ritueel, een bloemenmandala, (gisterenavond na het eten) zoals ik die leerde maken in Nepal van de moeder van Bharat, Ama. Zij maakte het vaak in een grote ronde schaal, altijd om te eren of om ergens dankbaar voor te zijn. Ik doe het op ons gras in de tuin. Met voor elk jaar een koren-aar, met mijn lievelingsbloem de PASSIE-bloem, met de stenen uit de yurt bij Judith, met de steen van mijn vader, met de houten stap-steen die ik vaak gebruik, met de kleuren waar ik van houd, met de roosjes die elke keer mooi ontvouwen, met het water omdat dit zorgt voor de s t r o m i n g…En waarom doe ik dit? Ik wil gewoon heel bewust vieren, op moeder Aarde, in verbinding met Alles wat er is, mijn dankbaarheid tonen dat ik, elke dag weer, mag beleven wat er IS. Ik voel me diep dankbaar dat ik al 10 jaar op weg ben om kinderen en (jong) volwassenen te mogen ‘wakker maken’. Ik voel en ervaar mijn ‘werk’ vaak als op een liefdevolle manier de ‘wake-up’ call mogen zijn in het bewust ontvouw-proces van de ander. De transformatie van pop naar Vlinder. Het proces van je ‘klein’ en ‘in je schulp blijven’ naar ‘ hier ben IK, hier STA ik voor, dit is wat ik wil bijdragen in deze wereld…De uitwisseling in energie die van beide kanten er is en er mag zijn, zorgt voor bewustwording, groei…zorgt voor openen, zorgt voor Liefde en Licht en ruimte, aan beide kanten!
Dank je wel als je tot hier gekomen bent om te lezen…JIJ bent een mooi mens…besef dat elke seconde dat je leeft, je telkens opnieuw de KEUZE hebt, JOUW keuze en LEEF je Leven zoals het voor jou bedoeld is ♥ Ik wandel nog heel graag een poosje mee voor ‘daar waar het nodig is’…in een ritme wat bij mij past, en het mooie is dat dit als vanzelf gaat, heel natuurlijk…Dank je wel degenen waarvan ik het vertrouwen steeds opnieuw kreeg de afgelopen 10 jaar. Ik voel me een gezegend mens…samen op weg naar een nieuwe wereld!
